اثر کانون توجه- خودگفتاری بر تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: پژوهش هادر بزرگسالان نشان داده اند که دستورالعمل کانون توجه بیرونی نسبت به دستورالعمل کانون توجه درونی، در یادگیری حرکتی کارآمدتر می باشد. از این رو، هدف این تحقیق، بررسی اثر کانون توجه- خودگفتاری بر تعادل زنان مبتلا به ms می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، جامعه آماری شامل زنان مبتلا به ms مراجعه کننده به انجمن ام اس اراک بودند که به تشخیص نورولوژیست و به علت اختلال تعادلی واجد شرایط شرکت در این پژوهش شدند. بیماران به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره کنترل، کانون توجه بیرونی- خودگفتاری و کانون توجه درونی- خودگفتاری تقسیم شده و از طریق آزمون تعادلی برگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. 42 نفر به عنوان نمونه مراحل اجرایی تحقیق را تمام کردند. شرکت کنندگان هر گروه به مدت 9 روز تکالیف تعادلی را تمرین کردند، سپس از آن ها پس آزمون گرفته شد. برای مقایسه نمره تعادل گروه ها از آزمون آنووا و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری کمتر از 05/0 استفاده شد. یافته ها: تعادل شرکت کنندگان در هر سه گروه بهبود پیدا کرد و با این که کانون توجه بیرونی بهتر از دو گروه دیگر عمل کرد، اما اختلاف معنی داری بین دو گروه تجربی مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه، تأثیر تمرین در بهبود مهارت تعادل را تأیید نمود و هم چنین برتری دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل را نشان داد. احتمالاً دستکاری نوع کانون توجه به صورت خودگفتاری تأثیر چندانی بر تعادل زنان مبتلا به ms ندارد.